Questo sito utilizza esclusivamente cookie tecnici di sessione, con la sola finalità di permettere la normale navigazione delle pagine web. Non vengono utilizzati cookie di profilazione o tracciamento. Informativa Cookie

Giovedì, 28 Marzo 2024
Impostazioni di visualizzazione: 

www.gabrieleortu.it – Copyright © Gabriele Ortu, tutti i diritti riservati

Car’Antoni (*)

Car’Antoni,

po arrespundiri a su chi m’as pedìu, e comenti disigias tui, m’at a costari meda, puita deu puru mancu meda tempus de bidda, ma tui m’as a iscusari ci totu no at essiri a puntinu.

M’at fatu presceri su sciri chi ti ses diplomau cun d’una bella votazioni e chi totus si funti cumplimentaus cun tegus. E mi fait puru meda presceri ca su diretori t’at postu in sa biblioteca e gasi podis studiari ancora.

A ddu scis ca t’imbidiu po custu? Est istetiu su bisu miu de candu fui piticu. Onnia noti bisau un aposentu mannu mannu totu prenu de librus de onnia raza, ma candu provau a ndi pigari calincunu po ddu ligiri, no ci arrenescia mai ca mi ndi scida sempri a manus buidas. Custu at a essiri su bisu ci apu a fairi dopu mortu puru.

Chissà chi at essiri permitiu in cussu logu a fairi bisus? Ma comu lassaus is contus a parti.

Mi domandas ita fazu comu chi seu cibulau? Sa risposta est meda semplici. No fazu nudda, o pagu o prus, e su puita ddu podis cumprendiri tui e totu, a s’edadi mia is forzas…

Fradi caru, e ita t’apu a narri. Seu andandu peri is andalas de is montis e in is imperdaus de bidda in custu mesi de treulas bentuladori chenza palia ne treuzu in s’argiola de su mundu, e treulu fueddus antigus po no ddus perdiri in custas foradas pagu solianas de su tempus nostu.

Andu giungendu a su giuali de s’arregodu brinchidus de allirghia e oras de tristuras.

Oi, girandu in s’argiola de su pensamentu, no agatu prus ne brinchidus ne famini; ne tassas de zipa po bufari; ne binu cun sabori de axina; ne lardu po ingaungiari su pani arridau a fogu de linna de ilixi, in su fuxili, o in pizu de su fari, fari.

Si bivit de arregordus, car’Antoni!

Nannai no mi fait prus sa castangia a orrostu, beni illimpiada, totu fata a piganeddas in su testu, comenti isciat fairi issa veti.

M’arregordu candu bessia de iscola e agata, a intru de su casiddu de zipa, is piganeddas sempri cascentis. E cussu, fut su prangiu, cun d’unu ou cotu in su cinisu. Arraza de tempus cussu! Ita pecau ca est passau comenti de unu bolu de pixonis. Istiaus mali, ma fustis cuntentus! Oi, totus eus perdiu su sabori de is cosas bonas.

T’arregodas de sa pilarda de pira camusina e de pessua? E ita sa figuncu cun cocuru friscu! Nd’apo cicau a fustigheddu, medas bortas e no nd’apu agatau mancu pagandudedda a pesu de oru. Cantu bortas dd’apu disigiada, candu fui esiliau in Casteddu po trebasciari. Imoi si narat emigrau. Cantu bortas, dd’apu disigiada…

Su tempus est cambiau, oi, car’Antoni. Certu non po tei chi ses serrau in cussu logu e cumprendu cantu ses disigiosu de intendiri chistionari sa limba tua. Po custu seu tentandu de t’acuntentari.

Deu puru, candu m’agatà a Roma e a Napoli faendu su soldau, tenia bisongiu de intendiri calincunu chistionandu a limba nosta e, ti naru sa biridadi, medas bortas, po no mi intendiri solu solu, mi ponìa denanti a unu sprigu e a boxi arta, comenti e ci essiri arrispundendu a un’ateru, mi faia sa domanda e mi aia sa risposta totu a solu. Calincunu at’airi finzas e nau: “Custu est moviu de conca!”

Mi naras in sa litera tua chi bolis sciiri de is carradoris de bidda. Ma carrus e carradoris, oi, no si nd’agatat prus, car’amigu miu.

Is giualis no serbint prus, ne is lorus, ne is ordinagus ca non ci at giuus de giungiri.

Oindì, in bidda, is carrus funti sparius. Veti a tiu Francisc’Antoni, su maistu de carrus, nd’at abarrau unu, ca no est arrenesciu a ddu bendiri.

Unu carru ci est una meraviglia su ddu biri! Portat duas costanas fatas de linna de orroili ci no tenint fini. Sa scala est de linna de ilixi dereta e liscia ci parit una pertia de masciari cocuru. Duas orrodas fatas cun arraiscini de linna de oxastu ci mancu su fogu ddas distruit. Su butu parit de azargiu.

Su giuali poi portat unu ucaoni totu pintulinau ci parit una loriga antiga cantu est arrifiniu e bellu.

Ma po tiu Francisc’Antoni, chi s’est ingeniau meda, su no dd’eiri poziu bendiri, dd’at fatu mali a conca. “Totu su trebasciu fatu debadas” - narat sempri.

Ddu biis sempri seziu in su liminargiu ‘e sa jenna de butega penzamentosu e no chistionat mai cun nemus, ca is piciocus no ddu cumprendint. Parit chi ndiddi siat arrutu su mundu in pizu!

Is netas e is nepodis cun is piciocheddus ddi nant ch’est un omini antigu e no ddu calculant. Po is piciocheddus deu puru seu un omini antigu.

Sa genti est cambiada. Totus tenint pressi, nemus ddi at taxi. No si firmant mancu a ddi narri duus fueddus e puru non costat nudda.

Veti s’Arretori si frimat calincuna borta e ddu pregontat comenti istat e ci tenit tempus, si fait narri contus de candu fut in sa gherra ca iscit chi custu ddi fait presceri.

Deu, candu capitat, acumpangiu a sa butega sua calincunu turista po dd’amostari su carru de tiu Francisc’Antoni, e ddi fazu coragiu nandudeddi chi su carru dd’anti a comprari po su museu de Casteddu, e issu aspetat chi una dì o s’atera bengiant a ndiddu pigari. Ma ti naru chi mi fait pena su biri cussa butega in is condizionis chi est. Tui ciai t’arregodas comenti fut.

Oi, in onnia logu pranas papadas de su boboi de sa linna, asciolus arruinaus, berrinas imboddiadas de napa de arrengiolu, pudazas fuliadas carriadas de annus e de arruina, unu zirili ci no ungit prus nudda, no ddi currit mancu musca, sempri apicau a sa matessi biga. Unu strumbulu de arredelu totu pintulinau cun d’una puncia in punta e unu fuetu fatu de peddi crua, in pizu de su carru e in terra, una bella arraixini de linna de oxastu po fairi butus ci cras o pustis at acabari in su fogu.

Custu est su mundu, oi, car’Antoni, e “a sicut erat, no torrat mai” comenti at nau Pepinu.

Apu ateras cosas de ti fairi presenti, ma po comu mi depis iscusari. At a essiri s’edadi o custu soli buddiu ci speddiat, ma seu totu stontonau e no arrenesciu prus a iscriri.

Bah! Po comu ti saludu e aspetu sa risposta tua po ti narri ateras cosas noas.

Cun megus ti saludant totus is amigus. Fui scarescendumì de ti narri ca est bessiu unu fueddu nou in giru. Su fueddu, est una novidadi, ma su chi bolit narri est antigu meda.

Si narat Tangentopoli, iat a bolliri narriri una citadi chi furat, o de furonis, ma est sbagliau, poita bolit narriri una nazioni de ladronis.

(*) Est scritu in dialetu gadonesu.


Copyright © Gabriele Ortu - Tutti i diritti riservati.
www.gabrieleortu.it – Copyright © Gabriele Ortu, tutti i diritti riservati


Aggiornamento pagina: 26/04/2008
Copyright © 2007-2024 Gabriele Ortu

Menù rapido informazioni